Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen

Openbaring 21:4:

Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen en er zal geen dood meer zijn. Van verdriet, rouw en pijn zal geen sprake meer zijn. Dat hoorde allemaal bij de oude wereld en die is voorgoed voorbij.

( Zo voelde ik mij als kind)

Een geheim
Een geheim voor het leven
Een groot geheim ik kan het nergens kwijt

Verplicht om te zwijgen
Het zwijgen is je op gelegd

Het gevoel hebben
Je zit gevangen
Je bent gebonden
Er is geen uit weg

Een lach van de buiten kant
Van binnen een schreeuw

Willen weglopen
Maar weet niet waar naar toe

Als kind bad ik tot God
Maar voor mij was Hij heel ver hoog in de hemel

Ik dacht misschien hoort of ziet Hij mij niet
Hij woont heel veel weg in de hemel

Tranen
Wegkruipen
Je kleine maken als je slaapt

Je huilend in slaap sussen
In de hoop dat de pijn weg gaat.

Klein, klein kindje
onschuldig en vrij
Spelende buiten
wat vond ik dat fijn

Klein, klein kindje
onschuldig en vrij
was altijd blij
lachend en vrolijk zijn

Klein, klein kindje
diep in de nacht
geroofd van haar onschuld
veracht en ..... .....

Vertrouwen beschaamd
Iemand die ze kende
Geen vertrouwen meer
Ze was nog zo klein

Vele jaren, pijn en verdriet
Niet kunnen praten.
Altijd verlegen zijn.

Bang voor de donker
Bang voor de nacht

Het willen vergeten,
wat gebeurde die nacht.

Deze woorden heb ik van de week op mijn hart gekregen.
Ik wilde altijd opschrijven hoe ik mij voelde, maar kon het niet.
De tijd is nu gekomen dat ik het nu echt een plekje kan geven in mijn leven.
En het achter mij kan laten.
Ik geloof deze woorden zeggen genoeg.

Ik hoef niet meer te vrezen
Ik heb Jezus in mijn leven

Hij heeft mij genezen,
van alle pijn en verdriet

Vrij van schaamte
Vrij van schuld

Ik kan nu eindelijk leven
Ik kan nu eindelijk     echt leven.

Het leven is in mij,
omdat Jezus, Hij woont en regeerd in mij.

Wie de Zoon heeft, heeft het leven
en is waarlijk vrij.

Psalm 103:12
Zo ver als het oosten is van het westen,
zo ver heeft hij onze zonden van ons verwijderd.

Micha 7:19
Opnieuw zult u zich over ons ontfermen
en al onze zonden tenietdoen.
Onze zonden werpt u in de diepten van de zee.

Puberteit

De puberteit
waren voor mij de moeilijkste jaren

Begon te spijbelen,
maar kon bij niemand mijn gevoel verhalen.

Rebelleerde,
was altijd boos

Ruzie’s met moeder
Kon niet met haar praten

Begreep mijzelf soms niet
Huilde elke avond van verdriet

Wilde weglopen van huis
Maar wist niet waarheen
Voelde mij nergens thuis.

Hoe vaak pakte ik mij kleren in,
maar kwam weer thuis.

Voelde mij eenzaam
verlaten en alleen

wist gewoon niet
waar moet ik heen